หากผู้ป่วยติดเตียงไม่ได้รับการเคลื่อนไหวอย่างสม่ำเสมอ ร่างกายจะเข้าสู่กระบวนการเสื่อมอย่างรวดเร็ว ซึ่งนำไปสู่ภัยเงียบเหล่านี้:

1. ข้อต่อติดแข็งและกล้ามเนื้อฝ่อลีบ (Joint Contracture & Muscle Atrophy): การที่ข้อต่อไม่ถูกยืดเหยียดเป็นเวลานาน จะทำให้เอ็นและเนื้อเยื่อรอบข้อสั้นลง จนเกิดภาวะข้อติด ผู้ป่วยจะไม่สามารถขยับแขนขาได้ตามปกติ แม้จะฟื้นตัวจากโรคหลักแล้วก็ตาม และกล้ามเนื้อที่ไม่ได้ใช้จะอ่อนแรงและลีบลงอย่างรวดเร็ว
2. แผลกดทับ (Pressure Sore): การนอนในท่าเดิมนานเกิน 2 ชั่วโมง ทำให้ผิวหนังบริเวณปุ่มกระดูก (เช่น ก้นกบ ส้นเท้า สะโพก) ถูกกดทับจนเลือดไหลเวียนไม่สะดวก เนื้อเยื่อตาย และกลายเป็นแผลลึก หากติดเชื้ออาจอันตรายถึงชีวิต
3. ปัญหาเกี่ยวกับระบบทางเดินหายใจ: การนอนราบเป็นเวลานานทำให้ปอดขยายตัวได้ไม่เต็มที่ เสมหะตกค้าง นำไปสู่ภาวะ ปอดแฟบ และ ปอดอักเสบ ซึ่งเป็นสาเหตุการเสียชีวิตอันดับต้นๆ ของผู้ป่วยติดเตียง
4. การไหลเวียนโลหิตและลิ่มเลือดอุดตัน: การเคลื่อนไหวน้อยทำให้เลือดไหลเวียนช้าลง เพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิด ลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึก (DVT) ซึ่งหากลิ่มเลือดหลุดไปอุดที่ปอดหรือสมองจะเป็นอันตรายร้ายแรง